مذهبی(خودمونی)

هیچ داری از دل مهدی خبر؟
گریه های هر شبش را تا سحر؟
او که ارباب تمام عالم است،
من بمیرم،
سر به زانوی غم است،
“شیعیان”
مهدی غریب و بی کس است،
جان مولا معصیت دیگر بس است،
“شیعیان”
بس نیست غفلت هایمان؟
غربت وتنهایی مولایمان؟
ما عبید و عبد دنیا گشته ایم،
غافل از مهدی زهرا گشته ایم،
من که دارم ادعای شیعه گی،
چه بگویم من به جز شرمندگی…؟

خدایا!«تو»درهمه چیزجاری هستی؛

هرجاکه بروم «تو»آن جاحضورداری؛

«تو»درهرگام وهر چرخشی از من مراقبت می کنی؛

پس ترسی ندارم.

«تو»شاهد من هستی،شاهدافکار،کلام و اعمالم.

خداوندامبادا هیچگاه که در برابر«تو»کوتاهی کنم.

محبوبم!

اگربرای آن به سوی تو می آیم که مرا از شعله های دوزخ نجات بخشی،بگذار که در آنجا بسوزم…

واگر برای آن به سوی«تو»می آیم که لذت بهشت را به من ببخشی،بگذار که درهای بهشت به سویم بسته شود.

اما اگربرای خاطر«تو»به سویت می آیم،

محبوبم!

مرا از خویش مران!

متبرکم کن،تادر کنارزیبایی جاودانه ات تا ابد لانه کنم.

و

ای تمام وجودم کمکم کن تاوجودت را

بیش از پیش درک کنم.

الهی آمین